De Broek van Menno; een klucht in 5 delen

De ochtend na aankomst in Vancouver pakte ik vol goede moed onze 7 koffers uit. Stapeltje bij stapeltje deelde ik de kleren in om in de kasten te leggen. Toen alle koffers leeg waren, was het stapeltje kleren van Menno echter nauwelijks de moeite van het stapelen waard! De arme vent had, door een grove inpakfout van zijn sloddervos eega, twee broeken bij zich. Twee oude, afraffelbroeken waarvan hij de dag voor vertrek van een van deze broeken ook nog eens uit een naad scheurde.

In de maanden van inpakken, uitpakken en herpakken, paste alles toch net niet. Dus kwamen we op het lumineuze idee om te informeren of een vriend-van-oom-en-tante misschien op een zakenvlucht voor ons een tas mee zou kunnen nemen. Dat kon en dus lieten we 2 trekkersrugzakken met kleding bij mijn tante achter. Ik dacht twee pakketten met zomerkleding achter gelaten te hebben. Maar helaas voor Menno bleek het leeuwendeel van zijn kleding nog op zolder in Zuidoost te liggen, in plaats van in zijn kast. Gelukkig gooide hij de dag voor het etentje bij zijn nieuwe baas in samenwerking met Nori een volle beker chocolademelk over zijn witte broek, dus kon hij voor zijn eerste sociale verplichting kiezen uit een broek met bruine vlekken of een broek met een scheur in zijn kruis. Hij koos voor de eerste overigens ;-)

Een middagje Urban Outfitters bracht soelaas in Menno's nijpende kledingsituatie, maar het was toch wel erg fijn om een mailtje te krijgen dat bovengenoemde kennis naar Vancouver zou vliegen. Natuurlijk was ik brutaal genoeg om meteen te informeren of er nog een bestelling HEMA-kleding voor de dames deze kant op kon komen. Of het nou aan de frisse berglucht, de gezonde voeding (ahum) of de onbekende wasmachine lag, Jura en Nori groeien hier hard, of de broeken krimpen veel. Heel Zuidoost was in rep en roer om onze zending te verzorgen. Mijn tante heeft 4(!!!!!!)  HEMA's afgestruind op zoek naar het jurkje en mijn lieve, lieve oma, heeft uuuuuurenlang staan strijken! Zelfs het ondergoed van Jura kwam keurig gesteven na een intercontinentale vlucht uit de koffer!

Met bonzend hart en brok in mijn keel zat ik in de bus naar het vliegveld. Een raar melancholisch gevoel dat het pas 6 weken geleden was dat wij daar op het vliegveld aankwamen...dat ik in juni alweer terug zou vliegen, dat het leek of we hier al een jaar zijn en dat ik helemaal snik werd bij het idee dat ik straks iemand zou zien die de dag ervoor mijn tante en oma nog in levende lijve had gezien (inderdaad, it was that time of the month ;-) ). Nederland heb ik nog geen moment gemist, maar een aantal mensen in Nederland, boy oh boy! Gelukkig hoefde ik niet te snotteren toen ik de koffer in ontvangst nam ;-) Daar voor was de situatie te hilarisch! Een keurige businessclass meneer die ruim boven zijn handbagage limiet zat met een tas vol cadeautjes en zelfs tussen zijn eigen bagage nog een tas vandaan moest halen, haha! Door zijn jarenlange reiservaring is hij ook heel goed in inpakken en heeft onze kleding dan ook als een heuse Tetris-kampioen in de koffer gekregen! Van mijn tante had hij al van het verhaal van Menno zijn broeken gehoord en hij verzekerde mij dat hij meer dan voldoende spijkerbroeken van Menno ingepakt had.

Mooi zo, dacht ik.....tot ik, na het uitdelen van de cadeautjes de koffer met kleren uitpakte. Een grote stapel shirts van Menno, check, zomerkleding Roos, Jura en Nori, check, sokken, check, broeken Menno......................



...........euh................


Schouderophalend heb ik alles opgeborgen, Menno was druk met artikelen lezen, dus hing ik zijn twee spijkerbroeken, mijn 4 spijkerbroeken en de rest van de kleding in de kast. Een heuse cultuurshock voor de rest van mijn kleding in de kast om plots gestreken kleding te hebben, ieks! Toen Menno later zijn deel van de kast bekeek, gierde hij het uit van de lach! Per ongeluk had ik een spijkerbroek van mijzelf bij hem opgehangen. Wat bleek nou?!?!?!?! Mijn handige Harry was VERGETEN dat hij in Nederland al zijn broeken op 1 na al had weggegooid met het plan in Canada nieuwe te kopen. Dus baal ik eerst als een stekker omdat ik niet goed ingepakt heb, vervolgens stelt iedereen alles in het werk om Menno van zijn broeken te voorzien en dan NOG zit er maar 1 broek in de koffer! Gromgromgromgromgrom ;-)

Ach ja, shirts heeft hij in ieder geval wel weer genoeg. En ik ben stiekem erg blij dat ik weer meer dan 3 setjes kleren heb om uit te kiezen, hiep hoi! Dus, bedankt, bedankt, bedankt, bedankt!!!!