Goood foood...

....of; Things that make you go njum!

Je zou haast denken dat ik gesponsord wordt door de VVV van Vancouver, zo uitbundig als ik al de loftrompet over deze schone stad gestoken heb! Vandaag meldde Menno weer een pareltje van een voorbeeld....op zijn werk bestaat er de mogelijkheid om tweemaal per week, gesubsidieerd door University of British Columbia, gratis een uur yogales te volgen....peace!

Hippies schijnen hier in Vancouver ruim vertegenwoordigd te zijn geweest. En ondanks dat ik nog geen flower power gezien heb hier, geen dreadlocks en eigenlijk ook nog geen groep mensen met gitaar, hond en meisje-dat-danst-op-blote-voeten (het is ook nog winter he?), ademt Vancouver wel de sfeer van love, peace and understanding. UBC is de meest duurzame universiteit, samen met de universiteit van Hawaii als ik mij niet vergis en groen is hip! Afval scheiden hier is een ware wetenschap en op verkeerd scheiden staat een boete van max. 2000 dollar, yikes! Regelmatig sta ik dus met zweet in mijn handen bij de containers.

Vancouver is, waarschijnlijk door bovengenoemde hippie-eco-duurzaamheids-maatschappelijkbetrokken-geniet-van-de-natuur-maar-blijf-ook-hip-mentaliteit, de bakermat van een heel bijzonder dieet. Het 100-mile-diet. Een dieet waar zelfs ik voor te porren ben! Het idee is namelijk dat je (probeert zoveel mogelijk) voedsel te eten dat binnen een straal van 100 mile van je woonplaats af verbouwd/geteeld/geslacht/etc. is. Geen lastig calorie-ge-puzzel meer, geen maaltijdshakes, maar wel een goede topografische kennis, da's eigenlijk alles wat je ervoor nodig hebt. In een stad als Vancouver is dat tamelijk simpel, met alle natuur en boerderijen in de omgeving. Ik zoek alleen nog een cacaobonenkwekerij binnen de toegestane radius en ik heb de eerste kans in mijn leven op een succesvol dieet ;-)

Maar soit, ik dwaal af. Wat er hier dus in overvloed is, is goed eten! Zowel in de restaurants, ahum, in Vera's Burger Shack, want dat is het enige restaurant waar we tot nu toe geweest zijn, als in de supermarkt is er veel en vers. Er wonen veel Aziaten in Vancouver, dus aan aziatische invloeden geen gebrek. Er zijn heel veel sushi restaurants, maar de meest ultieme fusionkitchen lijkt mij toch wel de japadog! Een hotdog met gefrituurde nori (let wel, niet met hoofdletter), umeboshi of een miso-worstje, YUM! Veel mogelijkheid tot snaaien buiten de deur hebben we nog niet genomen, omdat ik mij vol overgave op mijn nieuwe taak als moeder de vrouw heb gestort. En dus bereid ik iedere avond een verse, gevarieerde maltijd! De supermarkt is een walhalla van groente, fruit, vis, vlees, diepvries, ontbijtgranen, noem maar op. En, wat ook keimakkelijk is, is dat ze van een heleboel bulkvoedsel een tapsysteem hebben, zodat je precies wat je nodig hebt kunt meenemen. Zo zou je in theorie dus een heel Nigella-recept in de winkel af kunnen wegen, incl. 100 gram geblancheerde amandelen, om het thuis nog slechts in de goede volgorde bij elkaar te gooien. De praktijk leert echter dat voor de basterdsuiker een pikhouweel nodig was om het uit de bak te krijgen, dus toch maar ouderwets een kilo in een zak gekocht.

Jura en Nori protesteren allerminst bij het bakken van de muffins en eten, zoals Jura demonstreert, met gemak een wortelmuffin met cheesecake icing. Bij het avondeten gaan tegenwoordig ook standaard de borden leeg, zij het bij allebei op hun eigen manier ;-) Zo is voor Jura de avondmaaltijd het uitgelezen moment om de dag door te spreken, te vragen hoe het eigenlijk komt dat in de film van Doornroosje de boze fee een langere toverstaf heeft dan de goede feeen en (peuzelt tussendoor 3 miezerige sliertjes geraspte kaas) waarom er eigenlijk in Canada ook een zon is maar dat die dan niet in Nederland is, maar wel in Canada? In de tussentijd heeft ons composthoopje dan al bijna haar bordje leeg, stoot met volle mond de dichtsbijzijnde ouder aan en vraagt of deze kan helpen met de laatste hapjes....hapjes die door Nori's nog beperkte motorische vaardigheden soms een meter van haar bord af liggen ;-)

En toch.....hoeveel lekkerder zou het smaken als ik hier voor mijn tantes een superchocoladetaart zou kunnen bakken? Muffins voor mijn moeder? Een etentje voor vrienden? Ach, ik kan hier mooi recepten uitproberen en desnoods smikk-euh-smokkel ik wat ingredienten mee naar Nederland in juni ;-)