Biologie

Misschien heb ik het in 1 van mijn blogposts al eens laten vallen, maar het is hier in Vancouver echt veel leuker om biologie gestudeerd te hebben. Nu heb ik nooit de ambitie gehad om biologe te worden, maar dat neemt niet weg dat ik de studie biologie nog steeds de allerleukste studie van allemaal vind. Meer dan welke andere studie dan ook (en geloof me, ik heb aan een groot aantal gesnuffeld ;-) ) geeft het je inzicht in de complexiteit en tegelijkertijd de samenhang van "het systeem". En dat systeem kan groot of klein zijn, van enorme ecosystemen, tot, euh, bijvoorbeeld het systeem van wondgenezing in de mond, hihi!

Of het door mijn studie komt, weet ik niet, maar als ik ontspannen ben, krijg ik opeens weer oog voor "het systeem". Ik zie weer dingen om mij heen, snuffel weer en ga op zoek naar bijzondere dingen. Kortom, ik raak weer onder de indruk van "de natuur". En afgelopen zaterdag was een uitstekende dag om "de natuur" in te duiken. Achter onze wijk begint het Pacific Spirit Regional Park. 't Is niet een heel groot park, maar omdat het tussen de stad en de oceaan in ligt, heeft het wel een heel divers aanbod aan typen vegetatie, van bos, naar moeras tot aan het strand. Zaterdag hebben we maar een heel klein stukje ontdekt, maar dat was al zeer de moeite waard. En gelukkig had ik mijn camera mee, want er was genoeg te zien, vooral veel mooie korstmossen!

Geen idee of het al bekend is, maar ik vind korstmossen heel fascinerend. Alleen al omdat het een van de meest vieze woorden uit de nederlandse taal is: Korst-Mos.....yuk! Maar tegelijkertijd heeft een korstmos ook iets ontzagwekkends, iets melancholisch, iets puurs. Korstmossen zijn een beetje de stalagmieten onder de vegetatie, als in: het duurt lang voordat een korstmos een acceptabele grootte bereikt. Daarnaast is een korstmos geen mos, maar een samenlevingsvorm tussen een schimmel en een alg. Een symbiose (kijk, dat is dan wel weer een mooi woord) die alleen kan gedijen onder omstandigheden van weinig verontreiniging in de lucht, weinig verstoring. En omdat ik nu toch al in zo'n truttemelut-bui ben, kan ik ook wel meteen vertellen dat ik bovenstaande allemaal geleerd heb vlak nadat ik Menno leerde kennen. En dat ik toen dacht: als twee zulke totaal verschillende levensvormen als een schimmel en een alg zo succesvol met elkaar samen kunnen leven, dan wil ik met hem ook best een poging wagen om een korstmosje te worden!

Onze eigen korstmosjes, Jura en Nori, zie ik nog niet direct als toekomstige biologen. Ze zitten wel overal met hun neus bovenop, vooral naar paddestoelen (zie je, toch schimmels!) kunnen ze uren kijken. Maar toen Jura zaterdag naar paddestoeltjes aan het zoeken was, zag ik plots haar drama-gezicht op komen. Zo'n verdrietig-verschrikte blik...dus ik vermoedde dat Nori op een van de paddestoeltjes was gaan staan en Jura nu treurde om het verlies van een dozijn kabouters. Toen ik dichterbij kwam, wees ze op een plek tussen het strooisel en zei: "Kijk nou mama, er KRUIPT daar iets!!!!" Vol walging wees ze een regenworm aan...