Zinderende zaterdag

Het is warm hier, heerlijk warm. Een strakblauwe hemel, stralende zon en temperaturen ruim boven de 25 graden (fahrenheit en celsius). Zomer dus!

Afgelopen zaterdag, brachten we de ochtend door met een bezoekje aan de kindergroentenmarkt, het leegroven van de moestuin van een collega van Menno en een rondje bramenplukken. Na de lunch besloten we toch maar om in de namiddag nog even af te koelen aan het strand. Vorige week zijn Jura en Nori hier voor het eerst in de zee geweest en dat leek ons voor herhaling vatbaar. Dus, de dames een zwembroek aan onder hun jurkje en een picknick mee voor op het strand. Omdat het al wat later op de dag was, besloten we eens lui te zijn. Normaal nemen we de bus naar het strand, gewoon een stadsbus. Voordeel is dat die 3x per uur gaat. Nadeel is dat we dan nog een kwartier moeten lopen naar het strand. Op de heenweg (lees: bergaf) is dat geen punt. Maar met twee doodversleten strandspeelkinderen op onze rug de berg beklimmen, da's geen sinecure.

Nu gaat er ook een kleine buurtbus in het weekend, waarbij je pal aan het strand uit kan stappen. Nadeel is dat deze 1x per uur gaat en aangezien wij notoire bus-missers zijn.... nou ja, we besloten het er op te wagen. Geheel tegen de verwachting in bleek dat a) wij op tijd waren, b) de bus niet reed omdat er teveel mensen op het parcours van de bus verkeerd geparkeerd stonden en de bus er dus niet langs kon. Helaas pindakaas.

Nu is er, vlakbij de campus, nog een strand. Een strand waar we, in de winter, al een keer al wandelend geweest zijn. Een strand waar we al veel over gehoord hebben. Een strand waar openlijk alcohol genuttigd wordt. Een strand waar zelfs wel eens een joint gerookt wordt. Een "optional clothing beach". Bij de bushalte voor dat busje stonden een aantal meiden in bikini-met-zomers-gaten-t-shirt-erover te wachten. Optional clothing zou dus ook kunnen betekenen dat er ook mensen zijn met wel een bikini aan, dacht ik. Daarnaast, Vancouver is zeer strikt gereguleerd wat openbaar alcohol nuttigen betreft. Het idee dat er op dat ene strand dan niet naar om gekeken zou worden? Hmmmmm...ik keek Menno eens aan. Menno keek mij aan. We keken naar het busje voor Wreck Beach. We keken nog eens naar de buschauffeur van de bus die we hadden moeten nemen. Deze haalde zijn schouders op en zei: "Well, you could always check out Wreck Beach"

Zogezegd, zo gedaan. In een mum van tijd waren we bij de strandafgang. Een trap van 325 treden naar beneden. En hoe dichter we bij het strand kwamen, hoe meer muziek we hoorden. Toen we de laatste bocht van de trap om gingen, zag ik een uitzicht, wat ik niet voor mogelijk hield. Het strand was stampvol. In de baai lagen een aantal motorjachts aangemeerd. Uit minstens 3 installaties klonk muziek. O-ve-ral zaten, stonden, liepen, lagen mensen. En alle soorten mensen door elkaar! Hippe jongeren in bikini en surfshorts, oude hippies met gitaren, baarden en blote piemels. Afgetrainde gym-lijven, met of zonder kleren aan. Een topless meisje met een koeltas om die hardop "omriep" welke bevroren cocktails ze verkocht. Ik keek mijn ogen uit...als ik op durfde te kijken.

Snel zochten Menno en ik een plaatsje aan het water. Jura en Nori waren door het dolle dat we weer bij de zee waren en de trap af was al vermoeiend genoeg om toch eerst even bij te komen...voordat we dit Sodom en Gomorra konden ontvluchten. Jura en Nori wilden meteen de zee in, dus hop, jurkjes uit en met Menno in zee. Ik zou ondertussen de tas wat uitpakken, maar had nogal wat moeite me te positioneren. Achter mij, keek ik recht in de "one-eyed-jack" van een heer op leeftijd. Links van mij zat een groepje studentenmeisjes in bikini, maar rechts van mij lag 1 geklede en 1 ontklede heer... Ahum... en ik houd al zo van strand.  Laat ik het anders zeggen. Ik houd heel erg van strand! Als ik de enige op het strand zou zijn. Of als ik een goddelijk lichaam zou hebben wat zonder problemen en urenlange scheerondernemingen in bikini gehesen zou kunnen worden. Alas, beide heb ik dus niet ;-) ik had niet eens de moeite genomen een bikini aan te trekken, want ik had gedacht die avond alleen met mijn voeten in het water te staan.

Na zo 10 minuten op de handdoek te hebben gezeten, realiseerde ik me dat ik me nog nooit zo opgelaten had gevoeld. Jura en Nori speelden ondertussen in de zee, compleet ongeinteresseerd in het feit dat de helft van de badgasten minder kleren aan had dan normaal aan het strand (voor ons dan). Ik besloot mijn stoute schoenen uit te trekken en in mijn onderbroek en lang zwangerschapshemdje ook in zee te gaan. Hoe meer ik daar zwom,  hoe relaxter ik me begon te voelen. Sterker nog, ik durfde gewoon om me heen te kijken. En, wat bleek? Eigenlijk was dit het meest relaxte strand waar ik ooit geweest was. Toegegeven, het was er hondsdruk, dat was wat minder. Maar het was wel een verademing om eens op een strand te zijn, waar het geen blote kont uit leek te maken hoe je er uit zag. Alle maten, kleuren, leeftijden, met of zonder kleding, het liep allemaal door elkaar.

En ja, er werd alcohol gedronken. En ja, er trok af en toe een vleug THC-aroma voorbij (of, zoals Nori steeds zei: "Ieuw! Ik ruik een STINKIEEEEE!!!!"). Maar er werd ook veel gitaar gespeeld. En veel gezongen. Veel gefrisbeed en gevolleybald... Sommige groepen waren helemaal bloot, maar er waren ook zat groepjes waarbij iedereen een zwembroek aan had, behalve 1 jongen of meisje. Qua drukte ga ik liever op een doordeweekse dag. Maar mijn eerste, echte Wreck Beach ervaring, maakt dat ik nog wel een keer terug wil. Wie weet, misschien durf ik dan zelfs wel mijn bikini aan....