Peuter- en kleuterengels

Een taal leren gaat spelenderwijs, zeker als je een kind bent! De engelse taalontwikkeling van Jura en Nori wordt, in aflopende volgorde van meeste leermomenten, gestimuleerd door:
1. spelen met andere, engelstalige kinderen
2. de diverse speelclubjes, balletles, etc. die in het engels worden gegeven
3. het kijken van engelse kinderprogramma's
4. het oefenen met paps en mams aan de keukentafel...

Jura stimuleert haar taalontwikkeling overigens ook middels de tripjes die we met het openbaar vervoer ondernemen. Ongeacht wie het is, degene die oogcontact met haar maakt, kan rekenen op een busrit lang vermaak :-) Zelfs in de eerste week, stelde ze haar knuffelschildpad voor aan haar mede busreizigsters en met handen en voeten kwam ze al een heel eind...en met de rest hielp ik. Inmiddels heeft ze geheel zelfstandig conversaties met oude dametjes in de bus over hoe je als prinses moet zitten, hoe lief Nori is en wat baby-eekhoorn allemaal uitspookt.

Het voordeel van het spelen met andere kinderen is dat de kinderen in de leeftijdscategorie van Nori zelf ook nog de taal aan het leren zijn. En dus nog veel meer uit de voeten kunnen met non-verbale communicatie. Als Nori met haar liefste vriendje Torben speelt, dan kletsen ze allebei honderduit zonder elkaar al echt te verstaan (articulatie is bij beide niet het sterkste punt ;-) ). Maar doordat ze ook simultaan dingen aanwijzen, laten zien, vastpakken en hard gaan gillen als de ander iets doet wat de een niet zint, hebben ze geen vertaling nodig! Van dit vriendje neemt Nori wel de beste uitdrukkingen over. Alleen levert het, als zij ze gebruikt, nogal absurdistische conversaties op.

N (vol verbazing): "What are you doing?!?!?"
R: "I'm cooking dinner. What are you doing?"
N (heel tevreden): "yeeeessssssss"
?????

Ondanks dat ze in leeftijd niet zoveel van elkaar verschillen, is er wel een heel duidelijk verschil in hoe ze de taal leren. Jura haar vocabulair is inmiddels zo groot in het nederlands, dat ze voornamelijk directe vertalingen maakt, of om vertalingen vraagt. Nori is absoluut niet bezig met vertalen. Ook in het nederlands is ze hard bezig om haar woordenschat uit te breiden en op het moment voegt ze net zo makkelijk engelse woorden toe aan die woordenschat. Dat betekent wel dat ik soms op moet letten of ze ook het nederlandse woord ergens al voor weet! Zo gebruikte ze al steeds het woord "zipper" als ze haar jas niet dicht kreeg ("mama, mijn zipper zit vast!), maar toen ik haar vroeg wat dat in het nederlands was, wist ze het niet! Tegelijkertijd neemt Nori me ook graag daarmee in de maling. Haar favoriete vraag sinds gisteren?

N: "Mama, hoe oud ben ik?"
R: "Je bent twee"
N (schaterend): "Neeeeheeeee, mama, ik ben two!!!"

O, en Nori heeft sinds kort een nieuw stopwoordje, ook engels geinspireerd. Ze roept nu niet "perfectemundo", maar "perfectowinnnndoooowwwwwww" (hoe ze uberhaupt aan dat perfectemundo komt weet ik ook niet...)

Jura's leven bestaat op het moment vooral uit prinsessen, ballet en haar familie eekhoorntjes. Dus vanzelfsprekend kent ze ook voornamelijk woorden die daarmee te maken hebben. Zo vertelde ze de vader van Torben laatst dat ze thuis "a very beautiful, sprakling white stone" had...hij stond met zijn oren te klapperen, want volgens hem was "sparkling white stone" nou niet echt gebruikelijk voor een vierjarige. Tsssss, wacht maar af tot zijn zoontje het over 2 jaar over "a fire-engine red 18 wheeler uhaul truck" heeft!

Ik ben benieuwd hoe snel het gaat als Jura straks naar preschool gaat. Als ze zelf aan het spelen is, hoor ik haar al regelmatig in het engels keuvelen tegen haar poppen en knuffels. Het zal niet lang meer duren voor Nori ook meekwetterd. En ze zullen ook vast binnenkort wel stoute woorden leren, maar voorlopig heb ik als we op visite zijn nog zeer welopgevoede kinderen! Omdat ze nog maar 1 manier weten om het te vragen, vragen ze keurig: "Can I please have some water, please?" En Jura heeft elke lunch de lachers op haar hand als ze tegen de kok zegt: "Ooooh, this is sooo delicious!" :-)

Kortom, het engels leren spreken is iets wat eigenlijk vanzelf is gegaan zonder al te veel inmenging van Menno of mij. Dat is maar goed ook, want ze kunnen beter engels leren spreken van mensen wiens moedertaal het is, in plaats van hun twee ouders die er allebei achter komen hoe belabberd hun engels eigenlijk is...Het accent alleen al, oef! Over accenten gesproken; de vrouw van de baas van Menno, waar ik regelmatig mee afspreek, komt uit Engeland. Nadat ze bij ons op bezoek was geweest, hield Nori de deur voor me open en zei: "There you go, darlin'." Heus, ik kon de heuvels van Yorkshire horen op de achtergrond ;-)

De echte proof of the pudding voor Nori was afgelopen vrijdag. Nori heeft last van een lui oog en dus ging ik vrijdag met haar naar de walk-in clinic. We werden binnen geroepen bij de dokter en ik legde uit wat er aan de hand was. De dokter vroeg Nori hoe oud ze was en of ze naar haar kon kijken. Daarna vertelde ze dat ze met een lichtje in haar ogen zou schijnen en dat ze naar de lamp achter de dokter moest kijken. Weer wat later vroeg ze of ze haar vinger kon volgen en niet haar hoofd mee mocht bewegen. Vervolgens ging ze wat papierwerk regelen aan de balie en bleven wij even in het kamertje. Pas toen Jura vroeg: "Wat zei die mevrouw waarom we nog in dit kamertje moeten blijven?", realiseerde ik me dat ik voor Nori niets vertaald had tijdens het onderzoek, geen woord, nada, nothing, noppes! Wie weet, als ik Nori van nu af aan in het engels opvoed, dat ze ook naar mij een stuk beter luistert?!?