Lynn Canyon Park

Na een bezoek van mijn moeder van 10 dagen, zou je denken dat we wel genoeg 'sightseeing' achter de rug zouden hebben. Maar, niets bleek minder waar! Juist omdat we een gast hadden, heb ik me weer meer verdiept in wat er om ons heen allemaal te zien en te beleven valt. Een goede eye-opener.

Het laatste wat we willen is dat we hier in Vancouver in een sleur terecht komen en vergeten dat letterlijk om de hoek het stikt van de mooie gebieden! Toegegeven, met alles wat er op de campus al aan activiteiten is, ligt insukkelen niet echt voor de hand. Naast de vele activiteiten die voor kinderen georganiseerd worden, kom ik er ook steeds meer achter wat er voor volwassenen allemaal te doen is. Yoga, cursus Mandarijns (yikes!) of de zeekayak-club (sweeet.....). Maar bovenaan het toffe dingen on campus lijstje staat toch wel adult gymnastic drop-in. Ik zie het al helemaal voor me; ik regel een babysitter voor een avond, zorg dat Menno van niets weet en neem hem mee voor een romantisch avondje....apenkooien!!!!

Maar goed, afgelopen zondag besloten we dat het tijd was voor een trip. Een trip naar Lynn Canyon Park. Een van de grote toeristische trekpleisters van Vancouver is de Capilano suspension bridge. Een hangbrug over de Capilano kloof met bijbehorend park waar je een boomkroonwandeling etc. kunt maken. O ja, een oversteek over de brug kost in dit park $30 per persoon. Even verderop ligt het Lynn Canyon Park, het minder toeristische, lokaal meer geliefde, gratis alternatief. De brug is minder lang en hoog, maar met mijn post-partum ontwikkelde hoogtevrees leek mij dat niet bepaald een negatief gegeven ;-)

(als je zelf lippenbalsem krijgt, dan deel je dat natuurlijk met je kind)

Lynn Canyon Park ligt in North Vancouver. Een stad aan de overkant van de Burrard Inlet vanaf Vancouver. Om er te komen vanaf ons huis, ben je ongeveer 2 uur met het OV onderweg. In Vancouver en omstreken, vervallen in het weekend de zones en kost elke tocht je dus het tarief voor 1 zone ($2,50). Eenmaal aangekomen in downtown met de bus, stap je over op de seabus, de grote broer van de IJ-pont achter het CS in Amsterdam. De Burrard Inlet is ook iets drukker bevaren dan het IJ, dus je laveert tussen de oceaantankers door naar de overkant. Grappig is ook dat een kwart van de opvarenden in skikleding met ski's of snowboard reist. Grouse Mountain, een van de drie skigebieden vlakbij Vancouver, ligt op een kwartier met de bus vanaf de aanmeerplek van de seabus. Ook goed om te weten...

Ongeacht met welk vervoermiddel je reist, Jura kletst degene die naast haar zit de oren van het hoofd! Op de heenweg zat ze in de seabus naast een meisje van een jaar of 20 en in de 15 minuten dat de overtocht duurt had ze er een nieuwe vriendin bij :-) Van Menno hoefde ze geen handje, nee, ze stapte wel aan de hand van haar nieuwe vriendin aan wal, haha! In North Vancouver was het nog een kort stuk met de bus. North Vancouver zelf is ook al zeer de moeite waard, maar daar kom ik nog wel eens op terug.

Eenmaal aangekomen bij Lynn Canyon, gingen we eerst de brug over de kloof over. Spectaculair uitzicht over een woest kolkende rivier en een waterval. "He, hij plast, die berg plast", was Nori's commentaar bij het zien van de waterval. Jura liep met Menno naar de overkant en Nori liep naast mij. Ze vond het fantastisch! De hele oversteek riep ze, al springend: "Jump, jump, jump", want dat wiebelde zo lekker. Jura vond het wat minder, zij heeft toch liever vaste grond onder haar voeten. Aan de overkant, konden we kiezen waar we naartoe wilden, maar zijn we maar de helling afgelopen om zo uiteindelijk aan de over van de rivier te komen. Onderweg was er genoeg te beleven, veel grote rotsblokken, paadjes tussen de bomen door, kortom, Nori was niet te houden! Als een stuiterbal sprong ze van stenen af, rende tegen de helling op en nog harder naar beneden. En, wie had dat gedacht, prinses spillebeen krijgt ook de smaak te pakken! Inmiddels heeft ze al echte kleuterknieen, compleet met blauwe plekken en blutsen.

Aan de oever lagen grote keien en Jura klauterde meteen bovenop een grote kei. In de zomer zal het daar echt een walhalla zijn (behalve dat het daar dan misschien stikt van de muggen...).

Veel picknickplaatsen, koel water in de buurt en, o ja, voor wat extra spanning, de beren zijn dan ook uit winterslaap! Bij het Lynn Valley ecology center zijn al folders te verkrijgen over hoe je moet handelen mocht je een zwarte beer tegen het lijf lopen. In North Vancouver zijn er wijken waar regelmatig zwarte beren in een achtertuin gesignaleerd worden. Gezellig, zit je op een mooie zomeravond te barbecuen, komt Bruun de beer ook een vorkje meeprikken. Hieronder een link van een filmpje dat laat zien hoe goed een "bearproof" kliko functioneert. Geen twijfel, in Vancouver ligt echt de wildernis om de hoek!

beer op dieet