Inburgeren

Het gaat snel.... Zo stonden we met onze 7 koffers op het vliegveld, zo is het alweer tijd om 'op vakantie' te gaan naar Nederland. De 5-maanden-in-Canada-kaap is al gekeerd en tegen de tijd dat we 1/2 jaar in Canada zijn, ben ik alweer terug uit Nederland....en dat is maar goed ook, want het leek ons een uitstekende reden voor een feestje!

Langzaamaan raken we ook steeds meer ingeburgerd hier. We weten de weg in de supermarkt, ik weet al bijna de omrekenfactor van kilo's naar lb's en we kunnen al steeds vaker op stap zonder eerst de reisgids, googlemaps en 9292-ov.ca te raadplegen. Dromend over ons vertrek naar Vancouver, maakten we ons het meeste zorgen over hoe Jura en Nori hier zouden aarden. Op het oog is het nogal wat, twee kinderen van onder de 4 meenemen naar een land waar ze de taal niet spreken, ver weg bij familie en vrienden. Maar, de kleine boeven zijn een stuk veerkrachtiger dan gedacht! Vooral het machtig worden van de engelse taal gaat stukken sneller dan verwacht. En, wat misschien nog belangrijker is, het feit dat ze mensen nog niet konden verstaan/mensen hen niet begrepen, heeft er niet voor gezorgd dat ze ook maar een druppel minder makkelijk contact maakten met mensen. Hulde wat dat betreft aan de Vancouverites die vol engelengeduld mijn twee brabbelende muppets aanhoorden en rustig antwoord gaven. Klein puntje van kritiek aan ons als ouders is dat we het onze dochters waarschijnlijk een stuk makkelijker hadden gemaakt als we ze gewoon bekende, in-het-engels-uitspreekbare-namen hadden gegeven :-)

Zo lang in een ander land wonen, maakt toch dat je stiekem vergelijkingen gaat maken tussen Vancouver en Nederland. Vooralsnog valt die vergelijking, het gebrek aan dierbare familie en vrienden daargelaten, ruimschoots uit in het voordeel van Vancouver. Ik neem u even mee langs een paar pluspunten.

Vancouver is ruim. Canada is een waanzinnig groot land en er is nergens gebrek aan oppervlakte. De bevolkingsdichtheid is denk ik 1/50e van de nederlandse bevolkingsdichtheid. Het is nog slechts een theorie, maar ik vermoed dat het feit dat men meer fysieke ruimte heeft, ook zorgt voor meer sociale ruimte. Iedereen is hier zoveel vriendelijker, mensen mopperen veel minder, roadrage kennen ze hier nauwelijks. In de supermarkt wacht iedereen op zijn beurt of laat een ander voor gaan. Ook downtown gaat het er gemoedelijk aan toe, hoewel Vancouver het grootste drugs- en daklozen probleem heeft van heel West-Canada (euh, tsja, het is ook bijna de enige stad in West-Canada van enige betekenis ;-) ).

De ruimte zorgt er ook voor dat de natuur hier letterlijk in je voortuin ligt. De natuur is overal. Als het bewolkt is (en dat is het hier vaak) dan voelt UBC als een kleine, groene zeepbel, begrensd door bos en oceaan. Maar als de zon dan doorbreekt, dan is het uitzicht waan-zin-nig, het beneemt me nog iedere keer letterlijk de adem. Ik denk dat je nergens ter wereld binnen een half uur van downtown zoveel mogelijkheden hebt als in Vancouver. Skien, mountainbiken, wandelen, rotsklimmen, zwemmen, kayakken, zeilen, parapenten, musea, hippe restaurantjes, tof winkelen en speeltuinen te over. Maar ja, wie heeft dat allemaal nodig als je op 10 minuten fietsen van je huis bij het strand bent. Een strand waar je weliswaar een trap van 322 treden af moet om het klif af te komen, maar waar je kinderen vervolgens in de branding kunnen spelen, terwijl er 15 meter uit de kust 2 zeehonden steeds met hun kop boven water komen....it's a magical place.

Zijn er geen minpunten dan? O, jawel hoor! Het dagelijks leven is hier toch wel iets duurder dan van tevoren ingeschat. Vooral kaas en yoghurt zijn hier echte luxeproducten. Niet dat dat door de Canadezen ook als zodanig wordt ervaren. Zij zijn gewoon gewend aan deze prijzen, omdat, zo heb ik mij laten vertellen, er minder subsidie is hier voor de landbouw. Of het daardoor komt weet ik niet, maar echt veel maakt het ook niet uit. We kopen het toch wel, al zie ik er natuurlijk wel een beetje als malle Yoyo uit als ik 4 2kg emmertjes yoghurt op de band zet in de supermarkt, omdat dat in de aanbieding is (dat is ook zoiets, melk kun je kopen in 6 liter jerrycans, maar de gemiddelde yoghurtverpakking gaat niet boven de 600g).

Een ander minpunt is het feit dat we op UBC leven. En dat veel mensen die hier wonen, net als wij, hier maar voor een bepaalde tijd wonen. Dat betekent ook dat je soms een stuk sneller dan je zou willen afscheid moet nemen van je vrienden. En, waar Jura zonder tranen uit Nederland vertrokken is, heeft ze nu al meermalen gesnift om het feit dat haar beste vriendje in de tijd dat wij in Nederland zijn weer terug naar Montreal gaat. Snikkend lag ze als een ware Julia op haar bed toen ik het haar vertelde. En meteen ging ze aan de slag met allerhande woeste plannen. Ze ging wel bij Zac en Raffaella wonen (en nam Nori dan mee). Of ze bleven maar gewoon in Vancouver wonen. De voorlopige oplossing is dat we niet langer op de kalender aankruisen hoeveel dagen het nog is voor we naar Nederland gaan "want als we dat niet aankruisen, dan weet je niet meer wanneer we gaan, he mama, en als wij niet naar Nederland gaan, dan gaan zij ook niet weg!" Ach ja, ze zal het wel overleven, maar wellicht dat ik aan het volgende leuke stel met jonge kinderen wel vraag hoe lang ze van plan zijn te blijven.....voor minder dan 6 maanden gaan we de investering niet meer aan! (grapje natuurlijk...)

Wat wel grappig is, is dat ik merk dat er ook een ander bekend emigratieproces zich hier voltrekt. Het schijnt dat mensen die uit hun land van herkomst weggaan, in hun nieuwe land altijd sterker hun landskarakteristieken aanhangen dan in hun eigen land. Nu hebben wij geen religie waar we ons eens lekker in vast kunnen bijten, noch zijn wij grote liefhebbers van de hollandse pot (yoghurt en kaas buiten beschouwing gelaten). En toch ben ik hier Hollandser dan thuis....en wel op de enige mogelijke wijze die mij enigszins interesseert, te weten kleding! Juist in dit land van grijs, taupe, mosgroen, lichtblauw, bruin en af en toe een frivool vleugje oker, kan ik het niet laten om fleurig en kleurrijk voor de dag te komen! Ook Jura en Nori lopen als twee gebloemde en gestreepte toverballetjes over de campus. Leuk is wel dat ik ontzettend vaak complimenten krijg over de leuke kleding van J&N en dat ik ook regelmatig gevraagd wordt of mensen wat van me kunnen overnemen. Volgens mij kan ik hier de afgedankte HEMA-jurkjes nog boven retailprijs verkopen als ik dat zou willen, haha! Want ja, de HEMA is in bovenstaand proces natuurlijk het sleutelwoord. Mijn hemal, wat mis ik die winkel! Mocht de HEMA ooit op zoek zijn naar een nieuwe strategie om de financiele crisis het hoofd te bieden, dan zou ik het hoofdkantoor nu willen aanraden: Open een nieuw filiaal in Vancouver!


....en verder sla ik in NL vanzelfsprekend ook weer groot in!