Een nieuwe start

We zijn er!

Na jaren van dromen, maanden van voorbereiden en dagen van afscheid nemen, stond daar dan op eens het vliegtuig waarin we als gezin op pad gingen naar...Vancouver, BC! Een bestemming gekozen om verschillende, niet altijd even voor de hand liggende redenen. Tijdens onze studie al, was duidelijk dat we ooit een keer "weg" wilden. Voor langere tijd in een ander land wonen. Natuurlijk, Menno was al in Jena geweest voor een paar maanden en ik al in Zuid Afrika, maar dat was allebei voor een korte (nou ja...) tijd.

Uiteindelijk besloten we een paar jaar geleden dat Menno zijn promotie een mooie gelegenheid was om op pad te gaan, hetzij voor een "plan van Roos" hetzij voor een "plan van Menno". Een plan van Menno bleek het meest voor de hand liggend, dus moest er een beslissing genomen worden welke vakgroep waar aangeschreven zou worden. Menno zijn eis was duidelijk: geen franssprekend land. Ik vrees dat ik degene ben geweest die Vancouver opperde. Omdat mijn favoriete schrijver, Douglas Coupland, een Vancouveriaan is. Eentje met liefde voor zijn stad, want in zijn boeken is de stad Vancouver een vaak beschreven achtergrond. Voor wie wil lezen wat ik bedoel, girlfriend in a coma en eleanor rigby zijn 2 boeken waarbij ik viel op de stad...

En nu ik er eenmaal ben? Het ligt voor de hand om constant de vergelijking te maken tussen Canada en Nederland. Maar poeh, dat verveelt snel ;-) Het is hier nu eenmaal anders. Sterker nog, ik ben nog nooit in een stad geweest die ook maar enigszins leek op Vancouver. Het uitzicht over de bergen, de oceaan, de glazen gebouwen, onze mond staat eigenlijk constant open van verbazing. Op de kaart zie je geen hoogteverschillen, dus het was de eerste dagen steeds een complete verrassing welke vista's er voorbij kwamen bij het volgen van de uitgestippelde google-maps-route.

Vancouver is groen. En Vancouver is ruig. Ons huis staat midden tussen de bomen en Jura is compleet in de war *hoe* het nou kan dat het winter is en dat er *toch* nog groene bomen zijn! Overal kun je zien waar de stad ophoudt, behalve als het mistig is en je niet de toppen van de bergen kunt zien. De natuur is altijd in de buurt. UBC, de campus, ligt op de punt van Vancouver, omgeven door de oceaan aan de ene kant en een groot natuurgebied dat de campus van de rest van de stad scheidt. In dit natuurgebied hebben we zelfs al een wolf gezien! In het bos dus, dat grenst aan de woonwijk waar wij wonen. Het feit dat de wildernis zo dichtbij is hier, maakt het echt anders. Een wildernis die erom vraagt verkend te worden met wandelingen, kamperen en campertours.....nu nog de moed vinden om daadwerkelijk tussen de beren te gaan kamperen :-)