Wednesday, July 18, 2012

Camping 102; There is no such thing as a burned marshmallow

Whoei! Het is gelukt! Kampeerervaring 102 is een feit...en deze keer is het wel geslaagd.

De spelregels waren hetzelfde: Goed te bereiken met het openbaar vervoer en de kampeeruitrusting moet makkelijk te vervoeren zijn. Omdat we nu 4 dagen/3 nachten op pad zouden gaan, besloten we een koffer op wieltjes mee te nemen. Zo gingen we op zaterdagochtend op pad.


Op weg naar Vancouver Island. Op Vancouver Island zijn we al 1x eerder geweest en dat smaakte naar meer! Natuurlijk zorgde Jura ervoor dat Lollie niet kwijt raakte, op weg naar de veerboot.



Doordat je op een eiland bent, ben je meteen "los" van de stad...hoewel je daar als kampeerder natuurlijk sowieso niet over te klagen hebt. Desalniettemin, de overtocht maakt dat je in je reis wel meteen een rustmoment hebt.




Als extra vermaak, werd er op deze veerboot ook een informatieprogramma verzorgd. Op het zonnedek werd een korte voorstelling gegeven over hoe je moet reageren als je een cougar, wolf of beer tegenkomt. Natuurlijk hoorde bij de voorstelling een uiterst aanstekelijk liedje en Jura en Nori zongen uit volle borst mee! De voorstelling was een initiatief van een samenwerking tussen BC Ferries, de veerpontmaatschappij, en Nationale Parken Canada. Vooral aan de westkust van het eiland zijn er jaarlijks meerdere incidenten waarbij wolven, cougars of beren betrokken zijn...en meestal is de hond het slachtoffer. 

Na aankomst op Vancouver Island, hebben we er nog ruim anderhalf uur over gedaan om bij de camping te komen. Maar toen we er eenmaal waren, stond de tent ook binnen een mum van tijd! Is die generale repetitie toch nog ergens goed voor geweest ;-) 


De camping was fantastisch! Mooie, ruime plaatsen, prachtig uitzicht en een ondergrond waar de haringen redelijk in te meppen waren. Alleen heeft kamperen in Canada, gebaseerd op onze twee ervaringen, 1 duidelijk minpunt... MUGGEN!!! Takke-tyfus-rotte-bloed-onder-je-nagels-vandaan-zuigende-vampier-vliegen. Echt, die beesten zijn een grove fout in de evolutie, of het onomstotelijke bewijs dat God ook wel eens een steekje laat vallen. Na 10 minuten was ik al in staat om in te pakken en de veerboot terug te nemen. Tot ik me herinnerde dat ik muggenspray bij me had! Die spray is onze redding geweest. Al zijn we een paar keer te laat geweest met sprayen en zitten we van die 10 sprayloze minuten allemaal alsnog onder de bulten. Jura en Nori hebben een paar eieren op hun lijfje, dus het lijkt of ze in plaats van mijn donkere haar besloten hebben mijn mug-allergie-genen over te nemen. 

Deze camping gaf echter ook een veel beter beeld van Hoe Men In Canada Kampeert. Vanzelfsprekend stonden er op deze camping ook veel campers en caravans, maar er waren hier ook veel tenten. Varierend van kleine trekkerstenten, tot het type bakbeest dat wij hebben. Maar ook hier geldt dat gemak prevaleert. Een gemiddelde tenter heeft 3 mega-koelboxen bij zich. Bovendien staat naast iedere tent een pick-up truck. En ondanks dat iedere tenter ook een barbecue heeft meegenomen, ligt bovengenoemde pick-up truck tot de nok toe gevuld met hout. Elke campingplaats heeft namelijk zijn eigen vuurplaats, whoei!

Daar wij geen butagasstel noch een barbecue bij ons hadden, heb ik me deze vakantie bekwaamd in het koken op een kampvuur! Gelukkig had ik wat tips gekregen van vriendinnen en dus aten we de eerste avond spinnenworstjes en maiskolven, omnomnomnnomnom. Natuurlijk met marshmallows als toetje. Een andere tophit waren de lolli-druiven. Een druif gespiest aan een mini-pretzelstokje. Het klinkt vies, maar is verslavend lekker!



Jura's ogen staan al op screensaver ;-)


Het avonduitzicht:


Zelf marshmallows roosteren:


 Wij zijn mooi-weer-kampeerders...en dus viel het ons rauw op ons dak dat op zondagochtend de lucht loodgrijs was en de wind bibber-bibber-koud!

Gelukkig krijg je het van dansen altijd warm!


Alle goede weerberichten ten spijt, brak even later het onweer los. Natuurlijk net toen Jura, Nori en ik bij het toiletgebouw waren en Menno met Eluin het vuilnis weg aan het brengen was. Resultaat? 1 natte wagen, 1 nat bedje van Eluin (dat stond nog buiten), 1 natte Jura, Nori en Roos en 1 zeiknatte Menno, want hij was eerder terug bij de tent. Gelukkig was het snel weer droog en heeft onze tent het gehouden!


's Middags klaarde het weer snel op, dus na een tripje naar de supermarkt en een aansluitend vroeg diner van weer worstjes en marshmallows, namen we een kijkje bij de rivier.  





Aansluitend een ijsje en omdat we nog honger hadden, hebben we het vuur weer opgestookt en popcorn gebakken.




De volgende ochtend was het straaaaalend weer. Onze twee bosnimfjes hebben zich alle dagen uitstekend vermaakt. 



Omdat ik wat achterstallig mailonderhoud wilde plegen, heeft Menno alledrie de dames meegenomen naar de oever van de rivier. Het was laagwater en dus lag een deel van de rivier droog. 


Genoeg mogelijkheden om lekker te rauzen en te kliederen...maar het duurde niet lang voor ik een behoorlijk urgente "Rooooos!" van Menno hoorde. Ik dacht dat hij op zijn minst een forel of een nest zeearenden had gevonden. Vlug greep ik mijn fotocamera en stuiterde van de helling af. Maar wat ik beneden aantrof, had ik nooit kunnen bedenken. Soms denk ik dat hij zijn doctorstitel gratis bij een pak melk gekregen heeft, haha! 


U ziet het goed, Menno staat, met Eluin op zijn buik, tot over zijn knie weggezakt in de rivierklei! Zijn sandalen waren op het moment dat de foto genomen werd langzaam van zijn voeten af aan het zakken. Wat hij van mij verwachtte daar beneden, behalve hem uitlachen, weet ik nog steeds niet, want helpen kon ik hem niet. Eluin kraaide ondertussen van plezier, waarschijnlijk omdat ze mijn grote grijns zag :-) 


Gered! Op Jura en Nori maakte het zo'n indruk, dat ze het meteen nagespeeld hebben met hun diertjes.


De rest van de vakantie hebben we genoten van zwemmen in de rivier, ijsjes eten en bosrauzen. De meiden hebben erg goed geslapen in de tent. De vakantie was te snel voorbij, maar op de terugweg hebben we een school dolfijnen gezien vanaf de veerboot. Dat maakte veel goed! Thuis heb ik snel alles gewassen, want vandaag komt Evy "kamperen" in ons huis. Op naar het vliegveld dus! 























Tuesday, July 10, 2012

Camping 101

Tsjonge jonge...

Dat is lang geleden! Sinds thanksgiving is er veel gebeurd...heel veel. Maar daarover later meer. Wat nu van belang is dat mijn maandenlange schrijfkriebel eindelijk weer eens omgezet is in niet te negeren jeuk!

Menno en ik hebben namelijk het spannendste tot nu toen in Canada ondernomen: We zijn gaan kamperen. Ja juist, u leest het goed Kam Pe Ren. Menno, Roos, Jura, Nori en Eluin (jaja, ik heb echt nog veel te vertellen). In een tent. Op een camping.

Nu moet ik vermelden dat om succesvol te kunnen kamperen, de trip wel aan een aantal voorwaarden moest voldoen. We hebben namelijk geen auto. Dus moest:

1) De camping met het openbaar vervoer te bereiken zijn
2) Onze kampeeruitrusting moest met de kinderwagen te vervoeren zijn
3) Deze trip gold als generale repetitie voor een kampeer-lang-weekend en mocht dus niet teveel kosten.

Punt 1 en 2 waren binnen een week geregeld, punt 3 is natuurlijk niet gehaald wegens nog immer niet gedicht gat in mijn hand...hoewel het in dit geval meer het gevolg van slechte informatievoorziening was. Op internet vond ik snel een camping die redelijk in de buurt was. Helaas las ik ook de reviews op internet en die beloofden weinig goeds. Maar ach, het ging ons er toch voornamelijk om dat we de tent konden uitproberen. En dan maakt het niet zoveel uit als er bij de "google-reviews" staat dat de camping niet bepaald een familiecamping is, maar meer een plek waar je je roes uitslaapt...

Op zaterdagochtend vertrokken we, bepakt en bezakt. In de wandelwagen werden de tent, 2 2-persoonsluchtbedden, 1 babybedje en onze slaapzak vervoerd. Jura en Nori droegen ieder hun eigen rugzakje met pyjama, schone kleren en knuffels op hun buik. Op hun rug droegen ze allebei hun rugzakje met hun slaapzak erin. Natuurlijk werden de buik-rugzakjes snel gelost en ook aan de wagen gebonden. De reis voerde het eerste stuk met de bus, tot waar de bus de metro kruist. We waren nog maar net van de campus af, toen we een penetrante brandlucht roken. Gelukkig haalde de bus de metrohalte, maar bij die halte besloot de buschauffeur de bus uit dienst te halen wegens oververhitte remmen. Fjieuw, de eerste horde was genomen, we hadden het gered!

De reis naar Surrey verliep prima tot we over zouden stappen op de laatste bus, die ons op 20 minuten van de camping zou brengen. Echter, op de OV-website kun je niet zien wat voor type bus er op een bepaalde lijn rijdt. Helaas pindakaas, de laatste bus die we moesten nemen was een klein busje waar je moeilijk met een wandelwagen in kan. Gelukkig bood de buschauffeur aan om de rolstoellift te laten zakken...ware het niet dat de lift dienst weigerde. Crap... Daar sta je dan, met een volle wandelwagen, 25 mensen achter je in de rij. Afijn, de chauffeur belde haar baas en stelde haar baas voor om een taxi voor ons te regelen, whoei! Klantenbinding in Canada, I love it! Helaas besloot haar baas eerst zelf te komen kijken of hij ons kon helpen. En voor hij er was, stond de volgende bus al voor onze neus, met  werkende rolstoellift.

De camping zelf was inderdaad, euhm, vergane glorie. Het campingwinkeltje, dat volgens de internetbeschrijving brood, melk en snacks zou verkopen, verkocht fris en ijs. Niet echt avondeten dus. Maar, pizza werd er wel bezorgd! Jura, Nori en Menno namen een frisse duik, terwijl Eluin en ik op de pizza wachtten. Met het vallen van de avond, vielen ook de muggen aan, dus zijn we snel in onze 10-persoonstent gekropen. Het nieuw aangeschafte luchtbed van Jura en Nori bleek echter zo lek als een mandje. Nu waren Jura en Nori toch al niet van plan om aan hun kant van de tent te blijven, dus hebben we het scheidingsgordijn maar weer weggehaald en hun matras tegen ons matras aan geschoven.

Eluin sliep als een roosje in haar bedje en Nori en Jura vielen ook in slaap. De camping was volgens de niet bepaald accurate internetomschrijving gunstig gelegen aan de snelweg. Correcter zou het zijn geweest als er gestaan had: De camping ligt op de snelweg, onder het spoor. De hele nacht denderde het verkeer praktisch naast onze tent voorbij. Af en toe reed er een zwaar beladen vrachtwagen over een hobbel, waarbij het klonk alsof er een kanon af ging. Of, zoals Menno in zijn halfslaap zei: "De Amerikanen...de Amerikanen vallen aan!"

Het matras van de meiden was tegen zonsopgang leeg en dus werd Nori wakker. En als Nori wakker is, is er geen slapen meer mogelijk. De iPad bracht soelaas, maar om half 8 werd Eluin moe en besloot Menno met de dames te gaan douchen in de hoop dat ik Eluin in slaap kon borsten. Wat is het toch fijn om borstvoeding te geven, want dat betekende dat ik ook nog even kon soezen! Tot Menno een half uur later met een sip kijkende Jura in de tent stond. Jura had de hele ochtend al buikpijn en had na een rondje speeltuin haar schamele ontbijt eruit gekotst.

Om 9 uur ging de campingwinkel weer open, maar ook toen bleek er geen brood te vinden. Dus hebben we snel de tent opgebroken en zijn weer vertrokken. Nog voor we bij de bushalte waren, sliepen zowel Nori (in de wagen) als Eluin (op mijn buik). De terugreis verliep zonder noemenswaardige strubbelingen en natuurlijk hebben we op weg van de bushalte op de campus naar huis een welverdiend ijsje gegeten.



Het oordeel? Kamperen met het OV kan prima, mits je een leuke camping uitzoekt. Die hebben we inmiddels gevonden en voor aankomend weekend gereserveerd. Het luchtbed kunnen we zonder problemen omruilen voor een nieuwe, dus hopelijk post ik over een paar dagen "Camping 102" To be continued...